Rozdział 4 - Guile

Muzyka

Z dedykacją dla @MusicGirl_4ever <3

- Moja kochana.. Oczywiście nie będziesz się przemęczać. Siedzisz sobie grzecznie przy tym oto biurku, odbierasz telefony, maile, umawiasz spotkania i to wszystko. To Twój służbowy laptop i telefon. Jest tylko jeden haczyk.
- Jaki ?
- Masz ruchome godziny pracy.
- To znaczy ?
- Jak ja wychodzę z biura to też.
- Czyli, że mam za Tobą wszędzie chodzić ?
- Dokładnie.
- Umm.. okej.
- Zgadzasz się ?
- Jestem zdesperowana.. więc tak.

*** Oczami Summer *

Teń koleś zaczyna ostro działać mi na nerwy. Cholera. Za tym jego uśmieszkiem i loczkami kryje się kawal niezłego pojeba. Wymusiłam fałszywy uśmiech i usiadłam za swoim nowym biurkiem. Włączyłam laptopa i czekałam.
- Zrób mi kawę Summer. - powiedział wpatrzony w laptopa.
- Słodzisz ?
- Jak dasz mi buziaka to nie potrzebuję cukru.
- Nie umawiam się ze znajomymi z pracy.
- Nie jestem Twoim znajomym tylko szefem. - wywróciłam na niego oczami i poszłam zrobić kawę. Posłodziłam mu dwie łyżeczki. Tak klasycznie. Myślałam czy może napluć, ale bez przesady. Podałam mu kawę, a on  spojrzał na mnie z uśmiechem.
- Buziak.
- Nie, dwie łyżeczki cukru.
- To było polecenie służbowe.
- Nie możesz
- Mogę. To moja firma. Odmawiasz wykonania polecenia ? - już miałam go zwyzywać kiedy zadzwonił telefon. Rzuciłam mu tylko mordercze spojrzenie i odebrałam.
- Styles' Enterprise słucham ? - umówiłam spotkanie z jakimś kolesiem i wyciągnęłam się wygodnie na fotelu.
- Zgłodniałem. Idziemy na obiad. - wzięłam ze sobą telefon i notatnik i poszłam za nim. Zeszliśmy do restauracji znajdującej się na parterze budynku.
- Co chcesz zjeść ? - zapytał mnie z uśmiechem.
- Dziękuję panie Styles.
- Summer kurwa. Wybierz coś. Nie wkurwiaj mnie.
- Po co tyle agresji  ? - podał mi kartę.
- Bo mnie nie słuchasz !
- Nie krzycz na mnie.
- Summer przestań.
- Ogarnij się już. Strasznie się spinasz.
- Jak zaraz się zepnę Summer, to jak wrócisz tam na górę to Cie tak przerżnę, że zapamiętasz mnie do końca swojego życia.
- Powodujesz to, że zaczynam Cie nie lubić.
- Bo na mnie lecisz i nie umiesz się z tym pogodzić.
- Śnisz. Poproszę żeberka z sosem słodko-kwaśnym i surówką.
- Dla mnie to samo. - oddał kelnerce karty i spojrzał na mnie już bez uśmiechu. Prowadziliśmy wojnę na wzrok. Wygram Wygram lalalalala... Spuścił głowę, a po chwili usłyszałam cichy śmiech.
- Co ? - warknęłam nieźle wkurzona.
- Chciałbym się złościć.. ale jesteś taka piękna. Kiedy na Ciebie patrzę jestem szczęśliwy. Moja malutka Baby.
- Dwie sprawy. Jeden : Nie mów do mnie Baby. Dwa : nie jestem Twoja.
- Dobrze Moja Baby.
- Harry ! - wybuchnął śmiechem. Chciałam się z nim kłócić, ale przyszło jedzonko. Mniaam.
- Smacznego kochanie.
- Smacznego szefie.
- Mam na imię Harry. Ewentualnie możesz do mnie mówić skarbie, misiu czy coś.
- Dobrze misiu-szefie.
- Słodka jesteś. - wywróciłam oczami i zajęłam się jedzeniem.

*** Oczami Harry'ego ***

Jej charakter jest trudny, ale cholernie intrygujący. Rajcuje mnie ta gra. Zgrywa niedostępną, ale ja tylko czekam, aż wskoczy mi do łóżka. Wyobraziłem sobie nas.. w takiej sytuacji, w moim gabinecie, na moim biurku. Harry przestań. Jej jęki wprost do mojego ucha. Moje imię szeptane pomiędzy urywanymi oddechami. Niedobrze. Bardzo bardzo źle. Poczułem ten cholerny, niekomfortowy uścisk w spodniach. Pięknie. Stanął mi. Na myśl o Baby.  A teraz ona siedzi na przeciwko mnie i patrzy na mnie jak na idiotę. Co robić.. ?!
- Harry ? Wszystko dobrze ?
- Ta. - warknąłem.
- Co Ci jest ? Może poproszę o
- Summer jak chcesz mi pomóc to siedź tutaj i przestań się na mnie gapić tymi swoimi oczami i oblizywać te cholernie podniecające wargi.
- Harry.. czy ..
- Cicho.
- Masz. - podała mi swój notatnik.
- Po co mi to ?
- Zakryj się, idź do łazienki i sobie.. no wiesz. - wzruszyła ramionami, ale na jej policzkach pokazał się rumieniec. Wziąłem notatnik.
- To wszystko Twoja wina. - ruszyłem w stronę łazienki.