Rozdział 2 - Holmes Chapel

- Pani Styles, nie będę Pani okłamywał. Po poronieniu zawsze jest trudniej zajść w ciąże, co nie znaczy, że jest to niemożliwe. - Harry przyciągnął mnie bliżej do swojego torsu, ale szybko się od niego odsunęłam. Próbuje wykorzystać to, że mam osłabioną psychikę.
- Dziękuję. - lekarz skinął głową i wyszedł. Mój mąż nie wiedział co ma ze sobą zrobić. Co chwilę wykonywał jakieś nerwowe gesty w moją stronę. Wyciągał do mnie rękę, ale szybko ją cofał. Podchodził bliżej po czym wracał do punktu wyjścia. Cierp gnoju. Tak jak cierpię ja. Dobrze, że dzidziuś jest w lepszym świecie, a nie musi znosi ojca pojeba. Położyłam się do łóżka, a Anne poprawiła mi kołdrę.
- Mamo zostawisz nas samych ? - powiedział cicho.
- Nie. - takiej odpowiedzi pewnie się nie spodziewał. Chciało mi się śmiać i płakać równocześnie. Dlaczego on mnie bije ? Jestem aż taka beznadziejna ? Do sali wszedł Louis.
- Słoneczko. - uśmiechnął się do mnie. - Harry wyjdź.
- Bo ?
- Bo Eleanor przywiezie dzieci. Wypad.
- To też moje dzieci.
- A to Twoja żona. Zobacz co jej zrobiłeś i odpowiedz sobie na pytanie dlaczego nie pozwalamy Ci się do nich zbliżać.
- Louis on ma prawo zobaczyć dzieci. - powiedziałam cicho - Sytuacja między nami nie powinna mieć na to wpływu.
- Dziękuję kochanie.
- Nie mów do mnie kochanie. - zmierzyłam się z jego zielonymi oczami. Już się go nie boję. Bardziej mnie nie skrzywdzi.
- Chcę chwili rozmowy z Tobą w cztery oczy. Tak wiele wymagam ? - westchnęłam.
- Zostawcie nas.
- Summer, ale
- Louis, bardziej już mnie nie skrzywdzi. - uśmiechnęłam się do przyjaciela.
- Jakby coś to jestem za drzwiami. - wziął Anne i wyszli. Spojrzałam na Harry'ego bawiąc się kosmykiem włosów.
- Czego chcesz ?
- Rozmowy. - prychnęłam.
- Nie zgadłabym.
- Przestań być sarkastyczna.
- Jakim prawem mi rozkazujesz ? - wypuścił głośno powietrze.
- Pozwolisz mi coś powiedzieć i nie przerwiesz ?
- Nie. - musiałam go powkurwiać.
- Więc słuchaj. Zachowujesz się teraz jak na początku naszej znajomości. Próbujesz pokazać mi gdzie jest moje miejsce chociaż Twoje serce każe Ci się do mnie przytulić, rozpłakać i wykrzyczeć mi jak bardzo mnie nienawidzisz. Znam Cie jak nikt. Rozumiem, że nie chcesz mnie widzieć i ze mną żyć. Dlatego wyprowadzę się z domu. Dam Ci pieniądze, żebyś utrzymała poziom życia do jakiego przywykłaś. W tym czasie będę starał się o Ciebie jak tylko będę mógł.
- Nie chcę mieszkać w tym domu.
- Bo ?
- Bo nie. Będę się w nim źle czuła. Na jakiś czas zamieszkam z Twoją matką, a potem jak już stanę na nogi to się gdzieś wyprowadzę.

- Summer
- Harry nie narzucaj mi nic. Zrobię co uważam za słuszne.
- Dobrze. Gdybyś czegoś potrzebowała to zadzwoń. A... zapomniałbym. - podał mi pudełko z nowym Iphonem.
- Co to ?
- Nowy. Twój... no... rozwaliłem go. Przepraszam.
- Dziękuję za to. - uniosłam pudełko lekko do góry.
- Nie masz za co. Chociaż tyle mogłem zrobić. - kiwnęłam głową. Poprawił mi kołdrę, a potem założył kurtkę.
- Będę na każde Twoje zawołanie. - powiedział cicho i wyszedł. Odetchnęłam z ulgą i wtuliłam się w poduszkę. Mam dość. Mam dość psychicznie i fizycznie.

~*~


*** Oczami Zayna ***


- Dzień dobry Anne. - wszedłem do domu mamy Styles'a. Często odwiedzam Summer i dzieciaki. Ona tego potrzebuje.
- Cześć Zayn. - wziąłem na ręce małą Darcy. - Summer ma dzisiaj dużo gości.
- Tak ?
- Był Niall z Louisem i Eleanor. - uśmiechnąłem się.
- A gdzie ona jest ?
- Tam gdzie zwykle. - kiwnąłem głową i postawiłem dziecko na podłodze. Skierowałem się w stronę ogrodu. Ominąłem wszystkie idealne krzewy i wszedłem na łąkę za ogrodzeniem. Widziałem ją już z daleka. Zmieniła się. Odżyła. Uspokoiła się.
- Hej Sunny.
- Cześć. - spojrzała na mnie i posłała delikatny uśmiech.
- Co robisz ?
- Wianki. Chcesz ?
- Nie, dziękuję. - wzruszyła ramionami i włożyła go na swoje włosy.
- Dlaczego się nie ogoliłeś Zayn. Kompletnie o siebie nie dbasz. - zaśmiałem się krótko.
- Nie miałem czasu. Powiedz lepiej dlaczego nie założyłaś dzisiaj stanika ?
- Bo mam okres i bolą mnie piersi.
- To w sumie ma jakiś sens. - pokazała mi język i wstała.
- Przejdziemy się ? Mam jeszcze 40 minut wolnego.
- Jak to wolnego ?
- Tak umówiłam się z Anne. Nie chcę obarczać jej opieką nad dziećmi moimi i jej syna. Zazwyczaj lubi z nimi zostawać, ale dzisiaj ma urodziny przyjaciółki.
- Chcesz, żebym z Tobą został ? - moje serce wariowało w piersi. Wreszcie mam jakąś szansę, żeby ją zdobyć.
- Chcę. Ale nie mogę się narzucać. W sumie to nadal nie wiem dlaczego mnie odwiedzacie. Przecież to Harry jest waszym przyjacielem. Ja jestem tylko jego sponiewieraną żoną.
- Dla mnie jesteś aż Summer.
- Słodki jesteś Zayn. - zerwałem jasnofioletowy kwiat i jej podałem. - Pasuje do wianka. - zwinnie złączyła go z resztą.
- A tak poza tym to co robisz ? Spacerujesz, zajmujesz się dziećmi...
- Gotuję, zajmuję się domem. Próbuję stanąć na nogi. Wysłałam nawet parę CV, ale sądzę, że Harry już załatwił to, że nigdzie mnie nie przyjmą.
- A ja znam miejsce, gdzie Cie przyjmą.
- Tak ? Jakie ?
- Moja firma. Może to nie jest szczyt Twoich marzeń i możliwości, ale na początek zawsze się przyda.
- A co miałabym robić ?
- Mogłabyś być moją asystentką. - na jej buzi pokazał się ten cudny uśmiech.
- Naprawdę ?
- Naprawdę.
- Dziękuję Zayn ! - przytuliła się do mnie mocno. Wtuliłem się w jej włosy.
- Nie masz za co. Wiesz, że zawsze chętnie Ci pomogę.
- A pomożesz mi znaleźć jakieś niedrogie mieszkanie dla mnie i dzieci ?
- Możesz zamieszkać ze mną. Bez podtekstów. Pomogę Ci przy dzieciach, a popołudniami i wieczorami i tak mnie nie ma. Wielki dom, który stoi pusty. Przyda się w nim trochę życia.
- Zayn, może odczepisz się od mojej żony ? - odwróciłem się i spojrzałem na Stylesa. Był wściekły. Od razu zakryłem Summer swoim ciałem.
- O co Ci chodzi stary ? Próbuję jej pomóc.
- Gdyby potrzebowała pomocy to przyszłaby do mnie, prawda kochanie ?
- Nie. Nie chcę od Ciebie pomocy Harry. Wiem, że rozesłałeś wici, żebym nie dostała pracy.
- Co ty wymyślasz dziewczyno ?
- Nie udawaj, że nie wiesz. Próbujesz zrobić wszystko, żeby zatruć mi życie. Żebym wróciła do Ciebie z podkulonym ogonem, a wtedy ty łaskawie przyjmiesz mnie z otwartymi ramionami. Nie raz groziłeś mi w ten sposób. Dzięki temu teraz jestem jeden krok do przodu, Hazz. - podeszła do niego powoli.
- Summer, zobacz jak Ty wyglądasz. Piersi na wierzchu. Poczochrana. Z jakimiś chwastami we włosach. Byłaś księżniczką. Co się stało z moją księżniczką ?
- Księżniczce zburzyli mur ochronny i wróciła na ulicę. - założył na jej ramiona swoją koszulę skutecznie ukrywając jej dekolt.
- Pozwól mi odbudować Twój mur. - roześmiała się i poszła w stronę domu.
- Jestem wolna Harry. Nigdy nie oddychałam tak głęboko. Nigdy nie cieszyły mnie takie szczegóły. Nie wiem czy chcę, żebyś był w moim życiu. - szkoda, że nie widzicie jego miny.


Wybaczcie. Nie mam czasu ani weny. Nie mogę określić kiedy będą pojawiały się rozdziały. Mam nadzieję, że rozumiecie. Kocham Was i dziękuję za ciepłe słowa. / H