Rozdział 5 - Summer... Malik ?

No i Harry się do mnie nie odzywa od tygodnia. Nie wiem jak mam się z tym czuć. Źle zrobiłam idąc z nim do łóżka, ale po prostu mi się chciało. Może potrzebowałam po prostu jego bliskości ? Może chciałam, żeby przez chwilę było jak dawniej, a potem kolejny raz uderzyło we mnie to co zrobił ? Dziwi mnie to, że nadal nie ma kochanki.
- Wszystko ? - spytał Zayn. Dzisiaj przeprowadzamy się do niego z dziećmi. Cały czas pytają o ojca, a ja nie wiem co mam im już mówić.
- Wszystko. - ubrałam Alexa, a potem poszłam do Anne. Bez słowa mnie przytuliła. Jest dla mnie jak prawdziwa matka.
- Poradzisz sobie Summi. Jesteś wytrwała i odważna. Gdybyś czegokolwiek potrzebowała to dzwoń. Wiesz, że zawsze chętnie Ci pomogę.
- Wiem mamo i jeszcze raz dziękuję za pomoc. Teraz musimy dać sobie radę sami, prawda synku ? - uśmiechnął się do mnie. Nie ma pojęcia o czym mówię. Moje maleństwo. Ann jeszcze dała mu buziaka i poszliśmy do samochodu gdzie czekali na nas Darcy i Zayn. Usadziłam Alexa w foteliku i zajęłam swoje miejsce. Nie wiem jak się czuć. W sumie to wygląda jakbym odeszła do innego.
Jakbym go zdradziła i zostawiła, do tego zabierając mu dzieci. Tylko, że w praktyce ja po prostu będę mieszkała u Zayna, bo nie mam gdzie się podziać, a z dzieciakami na ulicę nie pójdę. Może kiedyś uda mi się stanąć na nogi i mieć coś tylko naszego. No gdzie ten Zayn ? Odwróciłam się i zobaczyłam Harry'ego. Szybko wysiadłam z auta.
- O proszę. Cudowna parka. - zakpił wymierzając we mnie wzrok.
- O co Ci człowieku chodzi ? - prawie szeptałam. Takie zachowanie kojarzy mi się tylko z jednym. Ostatnio po tym podniósł na mnie rękę.
- O to, że ostatnio to mi się do łóżka pchałaś, a teraz z nim mieszkała będziesz ? - walczył ze sobą. Roznosiło go od środka, ale próbował być spokojny. Oboje musimy nauczyć się panować nad emocjami.
- Tłumaczyłam Ci dlaczego nie mogę mieszkać z Tobą Harry.
- Więc się wyprowadzę, a ty zamieszkasz tam z dziećmi. Opcja dobra dla nas obojga. Ja nie będę się denerwował gdzie i z kim są moje dzieci i moja żona, a ty będziesz miała gdzie mieszkać i co jeść. - westchnęłam. Czy tak trudno jest zrozumieć, że ja nie potrafię mieszkać w tym domu ? W domu, który przywołuje tak wiele wspomnień. Niektórych bardzo bolesnych no i takich, które przerodzą się w ból i tęsknotę za tym co było.  - No co, księżniczko ? Nie masz mi nic do powiedzenia ?
- Harry mówiłam Ci, że nie mogę mieszkać w tym domu. Zrozum, że Zayn pomoże mi tylko stanąć na nogi. - w jego mózgu odbywała się kolejna walka, ale na szczęście rysy jego twarzy złagodniały. Cicho wypuściłam powietrze. On jest przerażający.
- Słonko... - wyciągnął do mnie rękę, a ja bardzo powoli i niepewnie podałam mu swoją - Obiecaj mi, że to tylko na jakiś czas. Nie chcę, żebyś mieszkała z Zaynem. Po prostu wolę mieć pewność, że jesteś bezpieczna. Mogę Was chociaż odwieźć ? - spojrzałam na Zayna. Wzruszył tylko ramionami i

poszedł do dzieci.
- Niech Zayn weźmie dzieci, a ja pojadę z Tobą dobrze ? - patrzyłam w jego zielone oczy co tak cholernie uspokajało. I mnie i jego.
- Chodź Baby. - uśmiechnął się i otworzył mi drzwi do samochodu. Kiedy ja ostatnio siedziałam na tym siedzeniu ? Kiedy ostatnio siedziałam obok niego w pokojowych warunkach ? To aż bolało. Dwoje dorosłych, kiedyś kochających się nad życie ludzi w tym momencie... prawie dla siebie obcy.- Mogę dzisiaj zabrać gdzieś Darcy i Alexa ?
- Możesz Harry. Masz prawo spędzać z nimi czas. Nie musisz pytać mnie o zgodę. Wystarczy jak mnie poinformujesz.
- Dobrze, zapamiętam.
- A mogę Ciebie jutro rano gdzieś zabrać ? - uśmiechnęłam się. Uwielbiam kiedy tak mnie podbiera. Tylko, że pomimo szczerych chęci nie mogę.
- Po południu. - nie chciałam mówić mu o pracy. Zaraz będzie miał pretensje i będzie płakał, że jestem księżniczką i nie mogę pracować.
- Jakieś plany ?
- Nic specjalnego Hazz. - on wie, że coś kręcę.
- Czyli co ? - a chuj tam, raz się żyje. Muszę być odważna i twardo stawiać na swoim.
- Idę do pracy. - zahamował ostro zatrzymując się na środku ulicy. Tak myślałam. Spojrzałam na niego czując irytację. A gdyby z nami były dzieci ? Co wtedy ?
- Nie ma nawet mowy. Ja się nie zgadzam Summer. W życiu. Kto się niby dziećmi zajmie ? Opiekunka ? - nie wiedziałam co w niego wstąpiło. Wyglądał jakby całe jego życie legło w gruzach. W sumie... to legło. Nasze małżeństwo to klapa, a mur, który zbudował między mną, a światem właśnie kawałek po kawałku upada. Chociaż z dziećmi ma jakiś kontakt.
- Tego jeszcze do końca nie wiem, bo
- Więc ustaliliśmy to, że do pracy nie pójdziesz. - zaczynam się denerwować. Dlaczego on mi zabrania ? Przecież nie chcę robić nic złego.
- Proszę... - szepnęłam bliska płaczu.


*** Oczami Harry'ego ***

Zjechałem na pobocze walcząc ze swoim charakterem. Wiem, że moja zaborczość też jest powodem, że odeszła. Po prostu nie umiem pogodzić się z tym, że ona może być zagrożona. Że jej piękno i pewna czystość od pracy zostaną naruszone. Nie chcę, żeby była zmęczona, albo zestresowana obowiązkami, terminami i innym gównem. Ona ma leżeć i pachnieć. Spojrzałem na nią.
- Dlaczego ty mi to robisz Summer ? - ja też już szeptałem.
- Nie robię nic przeciwko Tobie. Robię w końcu coś dla siebie. Chcę uciec od tego co było. Zająć się czymś, bo siedzenie i myślenie to dla mnie okrucieństwo. Najgorsza tortura. Chcę żebyś był obecny w życiu moim i dzieci, ale potrzebuję czasu. Daj mi go.
- Daję Ci go cały czas. Słonko proszę, zapisz się na studia, cokolwiek, ale nie pracuj. Bo ja zwariuję.
- Na studia trzeba mieć pieniądze Harry.
- Dam Ci je. O to się nie martw. - delikatnie położyła dłoń na mojej, a ja poczułem te miliony iskierek pod moją skórą.
- Harry, przepraszam. - westchnęła - Zachowałam się jak ostatnia dziwka. Jak napalona gówniara, która uprawia seks dla samego orgazmu. Sama nie wiem co to miało znaczyć, bo wiesz, że ja czasami mało myślę, a dużo robię. Tego dnia skumulowały się we mnie tysiące emocji i musiałam je jakoś rozładować. Walczę ze swoimi uczuciami, próbuję powstrzymać to, że Cię kocham i - przerwałem jej pocałunkiem. Nie mogę słuchać jej tłumaczeń. Każdy ma potrzeby seksualne. O dziwo oddała pocałunek. Wszystko w moim ciele drżało. Kurwa, chyba serce mi rucha płuco. Te usta idealnie pasujące do moich.
- A to coś dla Ciebie znaczyło ? - spytałem opierając moje czoło o jej czoło. Pokiwała tylko głową i przytuliła się na tyle, na ile pozwalała jej przestrzeń w samochodzie. - Będzie dobrze słońce. Będę się o Was starał. Obiecuję, nie zawiodę.

- Próbuję Ci uwierzyć. Serio, staram się. - uśmiechnąłem się i odpaliłem silnik. Wkraczamy na nowy etap. Powiedziałbym nawet, że zaczynamy się dogadywać. Mam dość szarpaniny i walki. Takiej walki. Walki z Summer, a nie o Summer. O nią mogę walczyć nawet z całą armią. Pff. Dla niej pójdę do Mordonu i pogadam z Zordonem. Mogę też dołączyć do Power Rangers jeżeli szuka bohatera. Nawet bym jej wioskę smerfów znalazł. Piętnaście minut później byliśmy pod domem Zayna. Summer poszła do Darcy, bo płakała, a Alex podszedł do mnie.
- Tatuś ! - przytulił się. Jest taki do mnie podobny.
- Hej maleńki. Wszystko dobrze ?
- Mam misia ! - krzyknął wesoło. Czyli wszystko spoko.
- Super. Posłuchaj mnie chwilę dobrze ? - postawiłem go na ziemi i kucnąłem - Alex, musisz się opiekować mamusią.
- A jak ?
- Tak jak mamusia Tobą. Bądź grzeczny i broń ją jakby coś się złego działo.
- A wujek Zayni jej nie obroni ? - skrzywił się dziwnie - Jak z Tobą mieszkaliśmy to zawsze nas broniłeś.
- Za niedługo będziemy razem mieszkać. Wszyscy razem. Ty, ja, Darcy i mamusia.
- Obiecujesz ?
- Obiecuję Alex. - pocałowałem go w czoło.
- Mama nie kocha wujka. Mama kocha Ciebie. - powiedział i pobiegł do siostry.